οὔτε ῥόδον στεφάνων ἐπιδεύεται, οὔτε σὺ πέπλων,
οὔτε λιθοβλήτων, πότνια, κεκρυφάλων.
μάργαρα σῆς χροιῆς ἀπολείπεται, οὐδὲ κομίζει
χρυσὸς ἀπεκτήτου σῆς τριχὸς ἀγλαΐην

Ἰνδῴη δ᾽ ὑάκινθος ἔχει χάριν αἴθοπος αἴγλης,
ἀλλὰ τεῶν λογάδων πολλὸν ἀφαυροτέρην:
χείλεα δὲ δροσόεντα, καὶ ἡ μελίφυρτος ἐκείνη
στήθεος ἁρμονίη, κεστὸς ἔφυ Παφίης.
Γούτοις πᾶσιν ἐγὼ καταδάμναμαι: ὄμμασι μούνοις

θέλγομαι, οἷς ἐλπὶς μείλιχος ἐνδιάει.

— Paton edition

Οὔτε ῥόδον στεφάνων ἐπιδεύεται, οὔτε σὺ πέπλων,
οὔτε λιθοβλήτων, πότνια, κεκρυφάλων.
Μάργαρα σῆς χροιῆς ἀπολείπεται, οὐδὲ κονίζει
χρυσὸς ἀπεκτήτου σῆς τριχὸς ἀγλαΐην·
Ἰνδῴη δ᾽ ὑάκινθος ἔχει χάριν αἴθοπος αἴγλης,
ἀλλὰ τεῶν λογάδων πολλὸν ἀφαυροτέρην.
Χείλεα δὲ δροσόεντα καὶ ἡ μελίφυρτος ἐκείνη
στήθεος ἁρμονίη κεστὸς ἔφυ Παφίης.
Τούτοις πᾶσιν ἐγὼ καταδάμναμαι· ὄμμασι μούνοις
θέλγομαι, οἷς ἐλπὶς μείλιχος ἐνδιάει.

— Waltz edition

Pas plus que la rose n’a besoin de couronnes, tu n’as toi-même besoin, ô ma souveraine, de vêtements ni de réseaux semés de pierreries. Les perles le cèdent à ton teint et l’or n’efface pas l’éclat de ta chevelure que ne retient aucun peigne ; l’améthyste des Indes a le charme de ses feux resplendissants, mais qu’il est plus faible que celui de tes yeux ! Quant à tes lèvres mouillées de rosée et à l’harmonie de tes seins, toute pétrie dans le miel, elles valent le ceste de la déesse de Paphos. Tant de merveilles, moi, me terrassent ; tes yeux seuls m’attirent, tes yeux où réside l’Espérance douce comme le miel.

— Waltz edition

A rose requires no wreath, and thou, my lady, no robes, nor hair-cauls set with gems. Pearls yield in beauty to thy skin, and gold has not the glory of thy uncombed hair. Indian jacynth has the charm of sparkling splendour, but far surpassed by that of thy eyes. Thy dewy lips and the honeyed harmony of thy breasts are the magic cestus of Venus itself. By all those I am utterly vanquished, and am comforted only by thy eyes which kind hope makes his home.

— Paton edition

A rosa não tem necessidade da coroa, nem você, minha rainha, precisa de roupas finas ou de véus ornados com joias.
As pérolas são superadas por sua pele, e o ouro não carrega a beleza de seus cabelos despenteados.
O rubi indiano tem o charme de um brilho ardente, mas ele é muito débil em comparação com o brilho dos seus olhos.
E os lábios úmidos e a harmonia doce como o mel dos seus seios, cinto bordado feito pela deusa de Paphos ...
Eu perco o fôlego com tudo isso, e me encanto com os olhos sozinhos, nos quais a doce esperança brilha.

— Luiz Capelo

A rosa não tem necessidade da coroa, nem você, minha rainha, precisa de roupas finas ou de véus ornados com joias.
As pérolas são superadas por sua pele, e o ouro não carrega a beleza de seus cabelos despenteados.
O rubi indiano tem o charme de um brilho ardente, mas ele é muito débil em comparação com o brilho dos seus olhos.
E os lábios úmidos e a harmonia doce como o mel dos seus seios, cinto bordado feito pela deusa de Paphos ...
Eu perco o fôlego com tudo isso, e me encanto com os olhos sozinhos, nos quais a doce esperança brilha.

— Luiz Capelo

A rose requires no wreath, and thou, my lady, no robes, nor hair-cauls set with gems. Pearls yield in beauty to thy skin, and gold has not the glory of thy uncombed hair. Indian jacynth has the charm of sparkling splendour, but far surpassed by that of thy eyes. Thy dewy lips and the honeyed harmony of thy breasts are the magic cestus of Venus itself. By all those I am utterly vanquished, and am comforted only by thy eyes which kind hope makes his home.

— Paton edition

Pas plus que la rose n’a besoin de couronnes, tu n’as toi-même besoin, ô ma souveraine, de vêtements ni de réseaux semés de pierreries. Les perles le cèdent à ton teint et l’or n’efface pas l’éclat de ta chevelure que ne retient aucun peigne ; l’améthyste des Indes a le charme de ses feux resplendissants, mais qu’il est plus faible que celui de tes yeux ! Quant à tes lèvres mouillées de rosée et à l’harmonie de tes seins, toute pétrie dans le miel, elles valent le ceste de la déesse de Paphos. Tant de merveilles, moi, me terrassent ; tes yeux seuls m’attirent, tes yeux où réside l’Espérance douce comme le miel.

— Waltz edition

Οὔτε ῥόδον στεφάνων ἐπιδεύεται, οὔτε σὺ πέπλων,
οὔτε λιθοβλήτων, πότνια, κεκρυφάλων.
Μάργαρα σῆς χροιῆς ἀπολείπεται, οὐδὲ κονίζει
χρυσὸς ἀπεκτήτου σῆς τριχὸς ἀγλαΐην·
Ἰνδῴη δ᾽ ὑάκινθος ἔχει χάριν αἴθοπος αἴγλης,
ἀλλὰ τεῶν λογάδων πολλὸν ἀφαυροτέρην.
Χείλεα δὲ δροσόεντα καὶ ἡ μελίφυρτος ἐκείνη
στήθεος ἁρμονίη κεστὸς ἔφυ Παφίης.
Τούτοις πᾶσιν ἐγὼ καταδάμναμαι· ὄμμασι μούνοις
θέλγομαι, οἷς ἐλπὶς μείλιχος ἐνδιάει.

— Waltz edition

οὔτε ῥόδον στεφάνων ἐπιδεύεται, οὔτε σὺ πέπλων,
οὔτε λιθοβλήτων, πότνια, κεκρυφάλων.
μάργαρα σῆς χροιῆς ἀπολείπεται, οὐδὲ κομίζει
χρυσὸς ἀπεκτήτου σῆς τριχὸς ἀγλαΐην

Ἰνδῴη δ᾽ ὑάκινθος ἔχει χάριν αἴθοπος αἴγλης,
ἀλλὰ τεῶν λογάδων πολλὸν ἀφαυροτέρην:
χείλεα δὲ δροσόεντα, καὶ ἡ μελίφυρτος ἐκείνη
στήθεος ἁρμονίη, κεστὸς ἔφυ Παφίης.
Γούτοις πᾶσιν ἐγὼ καταδάμναμαι: ὄμμασι μούνοις

θέλγομαι, οἷς ἐλπὶς μείλιχος ἐνδιάει.

— Paton edition