εἴ με νέην ἔλαβες, τάχα μου πίες ἐκχυθὲν αἷμα
νῦν δ᾽ ὅτε γηραλέην μ᾽ ἐξετέλεσσε χρόνος,
ἔσθιε τὴν ῥυσαινομένην, ὑγρὸν οὐδὲν ἔχουσαν,
ὀστέα συνθραύων σαρκὶ σὺν ἡμετέρῃ.

— Paton edition